கார்ஸ்

"இந்த ஊருக்கு வந்து இந்த ஊர் தியேட்டர் எல்லாம் பார்க்காமயே போனா எப்படி?" என்று கேட்டது போன வாரம் என் நண்பன் செய்த குற்றம்...

திரையரங்குக்குப் போனதும் "என்ன மாதிரி படம் பார்க்கலாம்" என்றான்..

"ஹாரர், க்ரைம், த்ரில்லர், ஆக்ஷன் தவிர எது வேணாலும் பார்க்கலாம்.." அப்பாவியான முகத்துடன் நான் சொல்லவும்,

"அது சரி.." என்றபடி என்னை ஏற இறங்கப் பார்த்தவன், இந்தப் படத்துக்கு டிக்கெட் எடுத்து (குழந்தைக்குப் பாப்கார்னும் வாங்கிக்) கொடுத்துவிட்டு வேறு ஏதோ பேய்ப் படம் பார்க்கப் போய்விட்டான்!!! :(

ஆனால், நான் ரசித்துப் பார்த்தேன். நல்ல படம். அமெரிக்கா முழுக்க நிறைந்திருக்கும் கார்கள் பற்றிய கார்டூன் படம்.

கார்கள் பேசுகின்றன, பாடுகின்றன, ஆடுகின்றன, காதல் செய்கின்றன, கோபப்படுகின்றன, குதிக்கின்றன, அழுகின்றன. ஏன், ரோடு போடுகின்றன, கண்ணாமூச்சி விளையாடுகின்றன... இன்னும் எத்தனையோ..

வண்டுகள், பூச்சிகள் கூடச் சின்னச் சின்ன கார்கள் தான்..

அமெரிக்காவின் பெரும்பாலான மக்களால் பயன்படுத்தப்படும் வாகனமான கார்கள், அமெரிக்க மக்களின் வாழ்க்கையோடு ஒன்றிப் போன இந்த ஊர் தேசிய நெடுஞ்சாலைகளைப் பற்றித் தான் கதையே..

கதா நாயகன் Mc Queen

பிஸ்டன் கப் என்னும் பெருமைக்குரிய கோப்பையைப் பெறுவதை வாழ்க்கை லட்சியமாக வைத்திருக்கும் ரேஸ்கார் தான் கதை நாயகன் Mc Queen. இந்தக் கோப்பைக்கான போட்டிகள் நாட்டின் கீழ்க்கோடியில் நடக்கிறது. அதிசயமாக இந்த முறை போட்டியில் மூன்று கார்கள் முன்னணியில் வந்துவிட யாருக்குக் கோப்பை என்னும் வழக்கைத் தீர்க்க ஐந்து நாட்களுக்குள் மீண்டும் ஒரு போட்டி நாட்டின் மேல்கோடியில் இருக்கும் எல்லே(Elle) என்னும் ஊரில் வைப்பதாக முடிவு.

இந்த ஐந்து நாட்களுக்குள் தன்னைப் பற்றி மட்டுமே சிந்திக்கும், தானே தன் வெற்றிகளுக்கெல்லாம் காரணம் என்று இறுமாந்திருக்கும் நாயக "கார"ன் எப்படி ஒரு சின்னஞ்சிறிய ஊரின் மக்களைப்(கார்களைப்) பார்த்து, புகழ் பணம் அதிகமில்லாத அவர்களின் அன்பைப் புரிந்து திருந்துகிறான் என்பதே கதை.

தமிழில் எத்தனையோ படங்கள் இது மாதிரி பார்த்திருக்கிறோம் என்றாலும் பழகிய கதையைப் புதிய பாத்திரங்கள், புதிய மொழியில் ஏற்றிப் பார்ப்பது இன்னோரு புது அனுபவம்.

ரேஸ் காரின் ஹாலிவுட் ஆக்டிங் காராக ஆவது போன்ற கற்பனைக் கோட்டைகள்; வயலில் தூங்கும் டிராக்டர்களை இந்தக் கார்கள் போய் குறும்புத்தனமாகக் குரலெழுப்பி, எழுப்பிவிடுவது; அந்த டிராக்டர்களுக்குப் பாதுகாவலனான ரோட்ரோலரைக் கண்டு பயந்து ஓடி வருவது; நெடுஞ்சாலையில் இருக்கும் மோட்டல்களைப் போன்ற கார்களுக்கான தங்குமிடங்கள்; முக்கியமாக, கதை நாயகியாக(Sally) வரும் கார் ஒரு நீர்வீழ்ச்சியின் அருகே மெல்ல மிதந்தபடி திரும்பும் போது, ஒரு காரின் முகத்தில் அந்தக் கண நேரக் காதலைக் காட்டியிருந்த விதம்; அதற்கு நம் நாயகன் அசட்டுச் சிரிப்பு ஒன்று சிரித்ததையும் அழகாகக் காட்டியிருந்தது.. என்று வெறும் கார்களை வைத்து விளையாடி இருக்கிறார்கள்.

பிக்ஸார் மூவீஸ் Finding Nemo ஏற்கனவே ரசித்துப் பார்த்திருக்கிறேன்.. இந்தப் படமும் அருமை.

நாயகி Sally

படத்துடன் கூட பாடல்கள் அருமை.. இறுதியில் "Finding Yourself" என்னும் பாட்டு வந்துகொண்டிருந்த போது அரங்கில் இருந்த எல்லாரும் வெளியே சென்று விட்டனர். எல்லாரும் போவதைப் பார்த்து நானும் இடத்தை விட்டு எழுத்தேன். ஆனால் பாட்டின் இனிமை ஈர்க்க மீண்டும் வேறு இடத்தில் அமர்ந்துவிட்டேன். (பொதுவாகவே படம் என்றால் கடைசியில் நன்றி போடும் வரை பார்த்து முடிக்க வேண்டும் என்பது என் கொள்கை).

படம் பார்த்துவிட்டு, வெளியில் வந்தால் பார்க்கும் ஒவ்வொரு காருக்கும் "ஏன் கண், வாய் இல்லை?" என்று யோசிக்கத் தோன்றியது. கார்கள், ட்ரக்குகள் எதுவுமே பேசாமல் இருப்பது ரொம்ப அசாதாரணமானது என்னும் உணர்வு விலக ஒரு அரை மணி ஆனது.

படத்தில் வரும் வரலாற்றுப் புகழ்மிக்க அமெரிக்க நெடுஞ்சாலை 66 எங்கள் ஊர் வழியாகத் தான் போகிறது என்று தெரிந்ததும், இந்த வாரம் அதில் படத்தில் வரும் "Historic Route 66" பாட்டையும் போட்டுக் கொண்டு வண்டி ஓட்டிப் பார்த்தது நிச்சயம் மறக்க முடியாத அனுபவம்.. இந்த ஊரில் பிடித்த விஷயம் இந்த ரோடுகள் தான்..

Historic route 66 - ஆற்றலரிசி கை(கண்?)வண்ணத்தில் ;)

ஆரம்பத்தில் என்னைப் பார்த்து மிரண்டவர்கள் கூட இப்போது "ஆபீஸ் போறீங்களா? நானும் வரலாமா?" என்னும் அளவுக்குத் தேறியாகிவிட்டது. படம் வேறு பார்த்த பின், காரைத் திருப்பிக் கொடுத்துவிட்டு வரவேண்டும் என்னும் எண்ணமே வருத்தமாக இருக்கிறது. நம்ம ஊரிலும் சாலைகள் இத்தனை நன்றாக இருந்தால்?!!..

பாடல்களை இங்கே கேட்கலாம். எல்லாரும் நிச்சயம் பார்க்க வேண்டிய படம். இந்தியா வந்து மீண்டும் தங்கையோடு போய் பார்க்க வேண்டும்.