பெரிய மனுஷி

"என்ன சொன்னா?" கிட்டத் தட்ட வீடு நெருங்கி வந்து விட்ட காரணத்தால், ஆர்வமும் பட படப்புமாக சுனிதாவின் காதுக்குள் கேட்டான் செந்தில்.

"நாளைக்கு தான் சொல்வாளாம்!" சுனிதாவின் குரலில் ஒரு சோர்வு இருந்தது.

"அவ்ளோ நேரம் பேசினியேடி!!"

"பேசினேண்டா.. அவ ஒண்ணும் சொல்லலை.. என்ன என்ன பண்ண சொல்ற?"
வீடு வந்துவிட்டது.

"சரி சரி.. சும்மா கத்தாதே. வீடு வந்தாச்சு.. அத்தைகிட்ட வாங்கிக் கட்டிக்கிற மாதிரி ஆகப் போகுது"

வீட்டு வாசலில் அத்தை நின்று கொண்டிருந்தாள். தூரத்திலிருந்தே இருவரும் வருவதைப் பார்த்துவிட்டாள் என்று தோன்றியது.

"ஏண்டி, மெல்ல நட, இது மாதிரி டமால் டுமீல்னு பூமி அதிர நடக்கக் கூடாதுன்னு எத்தனை தடவை சொல்றது? நீ என்ன சின்னப் பொண்ணா? நல்லா நாலு கழுதை வயசாகுது. இன்னும் இதெல்லாம் பழகலை. " ஆரம்பித்தாள் அத்தை..

"இன்னிக்கு கோட்டா ஆரம்பிச்சாச்சு" என்று முணுமுணுத்துக் கொண்டாள் சுனிதா. செந்தில் காதில் விழுந்தது. லேசாக சிரித்தான்.

"உள்ள வாங்க ரெண்டு பேரும். பேசிக்கிறேன். ஆழாக்கு உயரம் கூட இல்லை.. என்னையே கிண்டல் பண்ணி சிரிக்கிறீங்களா? இன்னிக்கு வரட்டும் உங்கப்பா. பெரியவங்க சின்னவங்க தராதரம் தெரியலை. எல்லாம் உங்கப்பா கொடுக்கிற செல்லம் தான் "

* * * * *

தோசை, காப்பி சாப்பிட்டு பாடம் எழுத உட்கார்ந்தார்கள். அத்தை மீண்டும் சுனிதாவைக் கூப்பிட்டாள்..

"சுனிதா, கொஞ்சம் இங்க வந்திட்டு போ"

"சொல்லுங்கத்தை.. என்ன வேணும்?" சலித்துக் கொண்டே வந்தது சுனிதா.

"வரும்போது பார்த்தேன். உன் கிட்ட எத்தனை முறை சொல்றது. ரோட்ல வரும் போது அப்படி என்ன உரசல், ஈஷல் எல்லாம்? அண்ணன் தங்கை தான் இல்லைங்கலை.. ஆனா எல்லாத்துக்கும் ஒரு அளவு இருக்கில்ல? நல்லா வயசாச்சு, எட்டாவது படிச்சாறது, ஆனா கொஞ்சமாவது அறிவு வளர்ந்திருக்கான்னா ம்ஹும்.."

அதற்கப்புறம் அத்தை சொன்னது எதுவும் சுனிதா காதில் விழவில்லை. விட்டத்தைப் பார்த்து ஒரு லுக் கொடுத்துவிட்டு உள்ளே போய் செந்திலை அனுப்பி வைத்தாள் அடுத்த டோஸுக்கு. இரட்டைக் குழந்தைகள் என்றாலும் ஏனோ அண்ணன் என்றே அத்தை சொல்வது சுனிதாவுக்குப் பிடிக்காத ஒன்று
"அத்தைக்கு பொறாமை நம்ம மேல.. அப்பா இப்படி எல்லாம் அவங்க கிட்ட பேசறது இல்லைல? .. அதான்.. நீ ஒண்ணும் கவலைப் படாதே!!" செந்திலுக்கும் ஒரு சான்ஸ் அறிவுரைக்க..

* * * * *

மறுநாள் பள்ளி கிளம்பும் போது மீண்டும் சுனிதாவுக்கு நினைவுப்படுத்தினான்..

"கேட்டுட்டு வா.. இல்லைன்னா சொல்லு, நான் வேணா கேட்கிறேன்"

"டேய்.. அதெல்லாம் வேண்டாம்.. அவ சொல்ல மாட்டா.. நானே கேட்கறேன்.. நீ இரு."

* * * * *

மாலை

"சுனி என்னாச்சு? கேட்டியா?"

"ம்"

"என்ன சொல்றா?"

"ம்ச்.. போடா.. "

"என்னடீ? ரொம்ப டல் ஆய்ட்ட? என்ன சொல்றா அவ?"

சொன்னாள் " பயமா இருக்குடா கேட்கக் கேட்க.."

"என்னது? ஐய்யய்யோ.. என்னடீ சொல்ற?"

"ஆமாம்.. இன்னும் ஒரு வருசம் தான்.. சித்ரா சொல்லிட்டா!! "

செந்தில் ஒன்றும் பேசவில்லை..

"டேய், எனக்காக சாமிகிட்ட வேண்டிக்கிறியாடா? "

"ம்ம்.. அப்போ எனக்கு?"

"உனக்கு ஒண்ணும் ஆகாதாம்.. சித்ரா சொல்றா எல்லாம் கேர்ல்ஸுக்குத் தான்னு.. உனக்கு ஒரு பிரச்சனையும் இல்லையாம்"

"அப்டியா?" அதைக் கேட்டதில் அவனுக்கு ஒன்றும் பெரிய மகிழ்ச்சி இல்லை என்று அவன் குரலே சொன்னது.. செந்திலுக்கு சுனிதா மீது பாசம் அதிகம்.

"சுனி, ஒண்ணு சொல்லவா?"

"சொல்லுடா.."

"அத்தை கிட்ட கேட்போமா? "

"ஐயோ, அத்தைகிட்டயா? நான் மாட்டேன்.. "

"என்னடீ.. இது பெரிய விசயமா? சும்மா கேட்டுப் பார்ப்போம்.. என்ன சொல்றான்னு.. "

"ஆமாம், கேட்டாலும் சொல்லிடப் போறாங்க.. அப்பாகிட்ட சொல்றேன்னுவாங்க.. திட்டுவாங்க.. ஏண்டா நான் திட்டு வாங்கறதைப் பார்க்கணுமா உனக்கு?"

"இல்லடி.. சித்ரா ஒரு வேளை தப்பா சொல்லி இருந்தா?"

"சித்ராவுக்கு எல்லாம் தெரியும்.. அவ தப்பா சொல்லி இருக்கவே மாட்டா.."

"என்னவோ போ.. அத்தையைக் கேட்கலாம்னு எனக்குத் தோண்றது.. சித்ராவை மட்டும் நம்பறது சரியில்லை.. "

"சரி, அப்போ அப்பாவையே கேட்போம்.. இன்னும் கொஞ்சம் பொறுமையா பதில் சொல்வாரே.. "

"நல்ல ஐடியா.. அப்பாவையே கேட்போம்.. நீயே கேளு.. "

"ஆமாம், எல்லார்கிட்டயும் நானே கேட்டு சொல்றேன். ம்கும்!!"

* * * * *

இரவு உணவு நேரம்.

"அப்பா, ஒண்ணு கேட்கலாமா?" சுனிதா தீனமான குரலில் தொடங்கினாள்.

"என்னம்மா? "

"இல்லை, போன வாரம் பூரா எங்க க்ளாஸ் சித்ரா ஸ்கூலுக்கு வரலை"

"என்னாச்சு? ஏதாச்சும் உடம்பு சரியில்லையா அவளுக்கு?"

"இல்லை.. அவ பெரிய மனுஷியாய்ட்டாளாம்."

"ம்ம்" அப்பாவுக்கு என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை.. இந்த விவாதம் எந்தப் பக்கம் போகப் போகிறது என்று பயந்துகொண்டே பார்த்தார்.

"பெரிய மனுஷி ஆகறதுன்னா என்னப்பா? நான் எப்போ பெரியவளாவேன்?"

அப்பா திகைத்துப் போய் பார்த்தார்.. என்ன சொல்வது இதற்கு?

"ஏண்டி, என்ன கேள்வி இது? அச்சு பிச்சுன்னு கேட்டுகிட்டு.. அப்பாகிட்ட பேசற பேச்சா இது? ஒரு வெட்கம் மானம் இல்லாம வளர்த்திருக்கான்னு என்னைத் தான் குறை சொல்லப் போறா.. " அத்தை உதவிக்கு வந்தாள்.

"அத்தை அவ கேட்கறதுல என்ன தப்பிருக்கு?" - இது செந்தில்

"வந்துட்டான். பாச மலர் சகோதரன்.. எதுக்கு இப்போ உங்களுக்கு? இன்னோரு தரம் இதெல்லாம் பேசினீங்க, நாக்கை நல்லா இழுத்து வச்சி நறுக்கிடுவேன். தட்டைப் பார்த்து சாப்பிடுங்க."

அந்தப் பேச்சு அத்துடன் நின்று போனது

* * * * *

கிட்டத் தட்ட ஆறு மாதம் கழித்து, சூப்பர் மார்க்கெட்டில் சுனிதாவும் செந்திலும் நின்று கொண்டிருந்தனர்:

"டீ சுனிதா, என்ன வேணும் உனக்கு? கடைக்குப் போகணும்னு சொன்ன, சரின்னு கூட்டி வந்தேன்.. இங்க வந்து நின்னுகிட்டு எதுவும் வாங்காம முழிச்சி முழிச்சி பார்த்தா என்ன அர்த்தம்?"

"இல்லை.. நீ கொஞ்சம் அந்தப் பக்கம் போய் எண்ணை வாங்கு.. நான் வர்றேன்"

"எண்ணை எல்லாம் எனக்கு வேண்டாம்.. உனக்கு என்ன வேணும்? அதை சொல்லு.. நான் தேடித் தர்றேன். "

"டேய், போடா, உங்கிட்ட சொல்ல முடியாது.. கொஞ்சம் வெளில போ.. நான் வாங்கிட்டு வர்றேன்"

"என்னடி சுனி, நமக்குள்ள என்ன? என்னவோ போ.. " என்றபடி வெளியில் போய் நின்றான் செந்தில்.

சுனிதா மெல்லக் குனிந்து அந்த பாக்கெட்டை எடுத்து அருகில் இருந்த கறுப்புப் பையில் போட்டுக் கொண்டு பில் கவுன்ட்டருக்கு வந்தாள்.

பணம் கொடுத்து விட்டு பில்லில் உள்ள பொருளின் பெயரைப் படித்தபோது செந்திலுக்கு வருத்தமாக இருந்தது..

"என்கிட்ட கூட சொல்ல மாட்ட இல்ல?"

"போடா, என்னதான் அண்ணனா இருந்தாலும் நீ ஆம்பிளை தானே.. எப்படி சொல்றது.. வெட்கமா இருக்காது?" பெரிய மனுஷி போல் பேசிக் கொண்டே சுனிதா நடக்க ஆரம்பிக்க...

எல்லாவற்றையும் முதல் ஆளாகத் தன்னுடன் பகிர்ந்து கொள்ளும் தன் சின்னத் தங்கச்சி திடீரென்று பெரியவள் ஆனதைப் புரிந்து கொள்ள முடியாமல் செந்தில் அதிர்ந்து நின்று கொண்டிருந்தான்.