புதிய பூமி; பழைய வானம் தான்

முன்னுரை : இங்கே

இதெல்லாம் எழுத என்ன இருக்கு என்று தான் இத்தனை நாள் சும்மா இருந்தேன்.. அப்புறம் பார்த்தால், "எங்க இருக்கீங்க?" "என்ன பண்ணிகிட்டு இருக்கீங்கன்னு" எல்லா பக்கத்திலிருந்தும் கேள்விகளாக வந்து விழுவதால்... போதும் பில்டப்பு.. இனி மேட்டர்:

என்ன காரணமோ கடல் கடந்து வந்தது ஒன்றும் பெரிய மாற்றமாகத் தோன்றவில்லை. 24 மணி நேர விமானப் பயணம், 16 மணி நேர பேருந்து பயணங்களைவிட வசதியாகவே இருந்தது. பாரிஸில் இறங்கி ஏறிய போது, பக்கத்தில் ஆஜர்பெகிஸ்தானிலிருந்து (அதாங்க, நம்ம நன்மனம் ஊரு) வந்திருந்த ஒரு வக்கீல் தாத்தா வேறு கடலை போட்டுக் கொண்டே வந்ததில் நேரம் போனதே தெரியவில்லை.

நியூ யோர்க்கில் இம்மிக்ரேஷன் (தமிழில் என்ன?) கடந்து உள்ளே வரும்போது ஒரு நிம்மதி.. அங்கிருந்து, நான் தங்கப் போகும் ஊருக்கு ஒரு இணைப்பு விமானம் ஏற்பாடு செய்திருந்தார்கள்.. ஒரு மணி நேரம், அரை மணி நேரம் முன்பே வந்து பெயர் கொடுக்க வேண்டும் என்பது போன்ற சட்ட திட்டங்கள் ஏதும் இல்லாமல், விமானம் புறப்படுவதற்கு ஐந்து நிமிடம் முன்பு ஓடி வந்து டிக்கெட் கொடுத்த (அங்க மட்டும் நேரத்துக்குப் போய்டுவோமா என்ன?!! :) ) என்னையும் உள்ளே விட்ட பின்னும் வேறு யாராவது வருகிறார்களா என்று காத்துக் கொண்டு இருந்ததைப் பார்க்கும் போது, நம்மூர் ஊர்பஸ்களின் நியாபகம் தான் வந்தது..

அடுத்து அவர்கள் காட்டிய வழியில் இறங்கிப் போனால், முதலில் பயணம் செய்து வந்த கடல் தாண்டி விமானத்தை[அதாங்க trans-oceanic] (200 இருக்கைகள்?!!) எண்ணிப் பார்க்கையில், 50 பேர் அமரக் கூடிய இந்த விமானம் ஒரு விளையாட்டுப் பொம்மை தான்.. சும்மா விளையாட்டு பொம்மை கணக்காக ஒரு நாலு விமானங்கள் ஒரே ஏறுவழியில் [boarding gate] இருந்தன.. ஒவ்வொன்றும் சில நிமிட இடைவெளியில் வெவ்வேறு இடங்களுக்குப் புறப்பட்டு போகும் விமானங்கள்.. இறங்கி வந்து ஊர் பெயர் சொன்னதும், ஊர்பஸ் கண்டக்டர் போலவே ஒருவர் "இதோ, இதுல ஏறிக்கம்மா" என்று கைகாட்டுகிறார். ஏறிய ஐந்து நிமிடங்களில், "இந்த வண்டி ..... ஊருக்குப் போகிறது, வேறு எங்காவது போக வேண்டியவர்கள் இறங்கலாம்" என்று அறிவிப்பு வேறே!!!

ஏற்கனவே, நம்ம ஊரில் கிளம்புமுன்பே நிறையபேர் எச்சரித்திருந்தது, "விமானத்தில் கைப் பைகளாகத் தூக்கிச் செல்லும் பைகளில் கொஞ்சம் துணியும் மற்ற அத்தியாவசியப் பொருட்களும் கொண்டு செல்ல வேண்டும், மற்றவர்களின் பைகளுடன் சேர்க்கப்படும் செக்கின் பாக்கேஜுகள்(Checkin baggage) நிச்சயம் தொலைந்து விடும் அபாயம் இருக்கிறது.. ஒரு நாளேனும் சமாளிக்க வேண்டிய உடைகள் கைப்பையில் அவசியம் இருக்கவும்" என்பது தான். என்னடா நியூ யார்க் வரை இந்தப் பைகள் தொல்லையின்றி வந்து விட்டனவே என்று யோசித்ததால், என்கண்ணே தான் பட்டிருக்க வேண்டும்.. கொண்டுவந்த இரு பெட்டிகளில், ஊர்பஸ்ஸிலிருந்து இறங்கும்போது ஒன்றைக் காணவில்லை. போய் புகார் சொன்னால், "24 மணி நேரத்தில் உன் விலாசத்திற்கு வர ஆவன செய்கிறேன்" என்று சொல்லி, அதுவே ஒரு பெரிய உதவி போலச் சொல்லி என்னை அனுப்பிவிட்டார்கள்.

இங்கே வந்து ஒரு நாளில் எனக்கு என் பை கிடைத்ததும், அடுத்த நாள் வந்த மூன்று பேருக்கு (மூணு பேரா வந்தா எப்டிங்க?!! அதான் நம்பர் வொர்க் அவுட் ஆகலை :) ) அவ்ர்கள் துணிமணி, சாப்பாடு எதுவும் இரண்டு நாள் ஆகியும் இன்னும் வந்து சேரவில்லை என்று அறிந்த போது, "அட நம்ம பரவாயில்லை" என்று தோன்றிவிட்டது..

ஊரில் இருந்து கிளம்பும் போது குக்கர் எடுத்து வைத்துக் கொண்டவள், குண்டு எடுத்து வைக்க மறந்தாச்சு, அட, எல்லாம் குக்கருக்குப் போடும் குண்டு தான்.. குண்டு இல்லை என்பதே, நல்ல பசி வேளையில், குக்கரை எடுத்து பார்த்த போது தான் தெரிந்தது.. நல்லவேளை இந்த ஹோட்டலில் மைக்ரோ வேவ் எல்லாம் வைத்திருக்கிறார்கள்.. இதுவரை சன்டீவி புண்ணியத்தில் வினோதினி மட்டுமே சமைத்து நான் பார்த்துக் கொண்டிருந்த இந்த உபகரணத்தை கொஞ்சம் நேரம் புரியாம பார்த்து விட்டு, ஹோட்டல்கார ஆட்களிடமே உதவி கேட்டு சமைத்து பார்த்தேன்.. சாதம் பூப்போல இல்லாவிட்டாலும் பிரியாணி அரிசி மாதிரி முழித்து முழித்துப் பார்க்கிறது. இதெல்லாம் கவைக்குதவாது என்று முடிவு செய்து இப்போது பழைய கால வழக்கப்படி சாதம் "வடித்து" சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கிறேன்.. சீக்கிரம் குக்கருக்கு குண்டு வாங்கவோ, இல்லை ஒழுங்காக மைக்ரோவேவில் சமைப்பது எப்படி என்றோ தெரிந்து கொள்ள ஆரம்பிக்க வேண்டும்..

அட சொல்ல மறந்துட்டேனே, புதரகம்னு பேர் வச்சாலும் வச்சாங்க, இங்கே எந்தப் பக்கம் பார்த்தாலும் ஒரே புதர், புல்வெளி, மரம் தான்.. எப்படித் தான் இத்தனை மரத்தையும் வெட்டாம, ஒழுங்கா தண்ணி விட்டு வளர்க்கிறாங்களோ??!! பின்ன, ஹோட்டல்களில் கூட தண்ணியை இலவசமாகத் தருவதில்லை, இந்த மரம் செடி கொடிக்கெல்லாம் எப்படி விடறாங்க

மற்றபடி குறை என்றால், பெரிய குறை ஒரு தமிழ்ச் சேனல் கூட வருவதில்லை. தொ.கா ஒரு வேஸ்ட்!! வந்தா மட்டும் வேஸ்ட் இல்லையா என்று தோன்றினாலும் செல்வி, கே டிவி எல்லாம் பார்த்து கிட்டு இருந்த நமக்கு எப்படிங்க இந்த நரி நியூஸும்(Fox) வானிலை சானலும் போதும்?!!

பெரிய ஆறுதல், இலவச இணையம், 24 மணி நேரம்..

அப்புறம் இங்கே பார்த்த மற்றோரு ஆச்சரியம், விற்கப்படும் எல்லா உணவுகளிலும், அது தயிராக இருந்தாலும், தண்ணீராக இருந்தாலும் விலைப் பட்டியல் இருக்கோ இல்லையோ, கலோரி, விட்டமின் அளவு எல்லாம் தெளிவாகப் போட்டிருக்கிறார்கள். மக்கள் சாதாரணமான சாப்பாடே சாப்பிட மாட்டாங்களா? எல்லாத்துக்கும் விட்டமின், மினரல் கணக்கு பார்த்து தான் சாப்பிடுவாங்களா என்ன? கஷ்டம்டா சாமி!!!

ஆகா, இவ்வளவு எழுதிட்டோமா?!! இங்க வந்து இதுவரை மூன்று நாள் தான் ஆச்சு என்பதையும் சொல்லிக் கொள்கிறேன்... பயம் வேண்டாம், ஒவ்வொரு மூன்று நாளும் இது மாதிரி கட்டுரைகள் தொடராது :)